Buitenaards, sprookjesachtig, het ‘Land van de Hobbit’. Reizigers buitelen over elkaar heen in het bejubelen van het landschap van Cappadocië. En ze hebben allemaal gelijk. Deze bestemming in Centraal-Turkije biedt een onvergetelijke reiservaring.
Een vroege ochtend in Göreme. De zon kiert door de gordijnen en als ik ze open schuif houd ik mijn adem in. De opkomende zon zet de rotsen in een roze gloed en de zachte vormen van bergkammen, koepels en spitsen maken het landschap bijna aaibaar.Miljoenen jaren erosie sleep deze vulkanische rotsen in bizarre vormen, die uitnodigen tot creatief vergelijken. Zo worden de tufstenen spitsen met hun kalkstenen ‘hoedjes’ feeënschoorstenen genoemd, maar schijnen ze ook te inspireren tot fallische fantasieën. We zien gordijnen in de rotswanden, schuimgebak en toefjes slagroom. Tijdens het ontbijt blijven we genieten van het uitzicht en troeven we elkaar af met nog meer vergelijkingen. Bloemkool, een heiligenbeeld, de rug van een walvis…
Onder de grond
Na het ontbijt bezoeken we de ondergrondse stad van Kaymakli. Cappadocië herbergt wel tweehonderd van zulke toevluchtsoorden, uit de zachte aardbodem gehakt in tijden van oorlog en geloofsvervolging. Kaymakli is een van de toegankelijkste sites en ligt op zo’n 20 kilometer van Göreme. Gids Khadir daalt met ons af door intiem verlichte tunnels en dreunt eerst wat feiten op. Kaymakli telt acht verdiepingen, die onderling en met de buitenwereld verbonden zijn door bijna honderd tunnels. “De moderne stad is er later bovenop gebouwd en veel tunnels komen uit op binnenplaatsen van huizen. Dat is best handig voor de bewoners. Ze gebruiken een deel van de tunnels en kamers als provisiekast of stal. Vooral in de zomer is het daar een stuk koeler dan boven de grond.” Uit archeologisch onderzoek bleek dat hier al in de 5de eeuw voor Christus mensen verbleven. Niet zomaar een paar, er was plek voor duizenden bewoners tegelijk. We lopen van kamer tot kamer, door keukens, kapellen en grafkamers. De ruimtes ogen verzorgd, met nissen in de muren en vensters naar andere kamers. Het is er ook vrij rumoerig, net als in een gewone stad. Dit komt omdat het geluid via de ventilatiekokers ver draagt. Zo kunnen we een andere gids bijna woordelijk verstaan, terwijl hij zijn verhaal op een andere verdieping staat te af te steken.
De heks en de hobbit
Nationaal Park Göreme bestaat uit een aantal valleien, die je te voet of per fiets kunt ontdekken. Tijdens een tochtje vanuit de Rozenvallei ten noorden van Göreme zien we hoe de mensen ook bovengronds woningen uithakten in het tufsteen. We spotten ramen en terrassen in de rotswanden en in een iglo-vormige rots gaat de deur open. Niemand minder dan Hobbit Bilbo Baggins verwachten we naar buiten te zien stappen.