Leeuwarden aan Zee: ooit bestond dat echt. Tegenwoordig ligt Leeuwarden midden in het Friese land en lijkt het water ver weg. Maar dat is schijn. Wandel met ons mee naar de waterrijke roots van ‘Liwwadden’.
We starten op de hoek van de Wirdumerdijk en het Naauw, hartje Leeuwarden. Dit is een historische plek want hier ontstond ‘Leeuwarden aan Zee’. De Wirdumerdijk keerde er zo’n 800 jaar terug het water van de Middelzee en in een beschutte inham had een groep vissers, schippers en boeren drie terpen opgeworpen en een nederzetting gevormd. De ‘luwe warden’ boden beschutting tegen wind en water en gaven de plaats haar naam, in de loop der tijd via onder meer Liwwadden uitgekomen op Leeuwarden/Ljouwert. Het is een mooi plekje in de stad, die wordt doorsneden door grachtjes en voormalige riviertjes.
Uit het lood geslagen
We zoeken de randen van de oude stad op en wandelen over de Willemskade. In de museumhaven liggen oude vrachtschepen aangemeerd. Een paar ervan bieden logies & ontbijt in de rustige periode van het jaar. Om de hoek passeren we een parkje. Dit is aangelegd in wat ooit een ‘dwinger’ was, de Fries-Groningse benaming voor een bolwerk. Dwingers maakten vroeger deel uit van de verdedigingswerken van vesting Leeuwarden en gaven de stad haar karakteristieke diamantvorm. We komen uit op het Oldehoofsterkerkhof, een van de drie terpen waar de stad op werd gebouwd. Blikvanger van het plein is de Oldehove, de Friese versie van de Toren van Pisa. Deze staat bijna twee meter uit het lood. Eigenlijk zou hier vanaf 1529 een basiliek verrijzen, ter ere van Sint Vitus. Maar de bouwmeester had buiten de zachte kleigrond gerekend waarmee de terp gebouwd was.
Fatsoen moet je doen?
Dus toen de toren tien meter hoog was, zakte hij al scheef. De kerk werd vanwege de Reformatie nooit afgebouwd, maar de Oldehove bereikte evengoed een hoogte van 40 meter. We beklimmen de 183 treden en kijken weids uit over de omgeving. Ook de naastgelegen Prinsentuin is deels aangelegd op de bolwerken van de oude stad. In het gras langs het water zitten en liggen mensen te picknicken.
Lees dit artikel in VLOT Magazine >>