De woelige baren van de Maas, doodlopende zijarmen en verstilde zand- en grindgaten waar je midden in de natuur bent. Samen met bevers, koeien en wilde paarden. En voldoende sprokkelhout voor een spannend kampvuurtje. Op avontuur met de varende blokhut.
Even oefenen met het motorpaneel, de hulpschroeven, de gashendel en dan varen we vanuit het beschutte haventje de Maas op. We voelen ons meteen heel nietig. Enorme vrachtschepen halen ons in en op de hekgolven dansen we op het water. Niet dat we trouwens echt zo klein zijn. De blokhut waarmee we een paar dagen op pad gaan biedt het comfort van een huis, met bedden, zithoek, keukenblok, WC en (buiten)douche. En een ruim zonneterras. Een compleet vakantiehuis dus, maar dan op een boot van 8,5 meter.
Bevers en Diego
We passeren het dorp Heerewaarden en de ingang van natuurgebied De Lithse Ham, volgens Blokhutbooteigenaar Glenn Cornelissen het mooiste natuurlijke ligplekje in de buurt. Hij snapte uiteraard wel dat wij eerst een stukje willen varen en adviseerde ons om eerst verder stroomafwaarts een kijkje te nemen in het Alemse Gat, het Gat van Sientje en de Zandmeren. Dus we trekken lekker nog een tijdje door op de rivier en slaan vlak voor Kerkdriel een zijarm van de Maas in. Zo heerlijk rustig meteen. We zetten de motor op halve kracht en speuren naar bevers en schildpad Diego. Van deze en andere dieren zijn op de meegekregen kaart de mogelijke vindplaatsen ingetekend. Schildpad? Zeker, in de Dode Maasarm bij Alem leeft al zo’n tien jaar een (waarschijnlijk uit een terrarium ontsnapte) schildpad, bijgenaamd Diego. Het dier vertoont zich niet vaak in het openbaar maar wordt geregeld gezien en op de foto gezet.
Paradijs met kampvuur
Tegen de avond varen we de Lithse Ham in, een verzameling uitgegraven grindgaten langs de Maas, van de rivier gescheiden door smalle landtongen. Enkele meters voor een door wilgen overschaduwd strandje laten we de spudpalen zakken en leggen de loopplank uit. Tussen de bomen verschijnt een groepje wilde paarden. Ze komen alleen even poolshoogte nemen en verwijderen zich al grazend zodra wij aan wal stappen. Dorien pakt de kano, maakt een rondje om de boot en fotografeert ons onderkomen van alle kanten. Ik sprokkel hout, maak wat te eten en vul de glazen met heerlijk aan boord gekoelde witte wijn. Het is een prachtige avond, met het water als een spiegel, een groepje herkauwende koeien aan de overkant en een lekker vuurtje om ons warm te houden tot het bedtijd is.
Loopplank als barrière
Het is nog maar net licht als we opstaan en ons op het dek installeren met een kop koffie. Daar is dan eindelijk de bever. In alle rust komt hij aan gezwommen langs de waterkant, alsof hij zijn dagelijkse inspectieronde maakt. Even stokt het dier, onze loopplank ligt in de weg. Kalm klimt hij er overheen en vervolgt zijn weg. Een hoekje om en dan zien we ‘m niet meer. Leuke ontmoeting!