Eerst Napels zien en dan? De eilanden in de baai bezoeken! Stap op de veerboot en neem een kijkje op Ischia en Procida, de rustige ‘zusjes’ van het drukke Capri. Alsof je in een filmdecor stapt. En dat klopt nog ook. Hier werden beroemde films gedraaid als Il Postino en The talented mr. Ripley.
De zon schittert op het water als we de haven van Napels uitvaren. Het is tien uur in de ochtend en dankzij onze vroege vlucht hebben we de hele dag nog voor ons. De veerboot vaart enige tijd langs de kust, terwijl we in de verte zicht hebben op de Vesuvius en het mondaine eiland Capri. Ook daarheen vertrok zojuist een veerboot, vol gesoigneerde mensen met blinkende rolkoffers. We zijn blij met onze keuze voor de rustige ‘zusjes’ van Capri: Ischia en Procida. Via een smalle doorgang varen we een uur later de havenkom van Ischia in. Dit was ooit de krater van een (nu uitgedoofde) vulkaan. De haven oogt schilderachtig, met kleurige huizen en terrassen rond het water. We geven de bagage aan de taxichauffeur die ons opwacht en gaan zelf te voet naar het hotel. Het levendige dorp Ischia Porto met zijn gezellige autoluwe straatjes nodigt uit tot ronddwalen. We lopen zo dicht mogelijk langs de zee en gaan even lekker in het warme zand zitten. De recente kou van thuis is hier snel vergeten.
Dwars door de rots
Toch nog onverwacht staan we voor onze bestemming: het rotseiland dat met een brug aan de wijk Ischia Ponte vast zit: Ischia Castello. Het is de oudste wijk van het eiland, die dateert uit de 5de eeuw voor Christus. Een compleet vestingdorp, met Castello Aragonese, kloosters, kerken, een gevangenis, enkele huizen en moestuinen. En hotel Il Monastero, ons onderkomen voor de komende nachten. We lopen de brug over, nemen de lift dwars door de rots omhoog en volgen het bochtige kasseienstraatje naar het hotel. Het voormalig klooster is sober, maar stijlvol ingericht. En vanuit onze kamer kijken we panoramisch uit over Ischia. De rest van de middag verkennen we de omgeving. We wandelen door de hoteltuin, waar groenten en fruit voor het restaurant worden verbouwd. Via smalle straatjes, poortjes en terrassen met uitzicht zoeken we onze weg naar beneden en eindigen de dag met een glas eilandwijn op een terras aan zee.
Hoogtevrees?
Hoog boven de zuidkust wandelen we de volgende dag naar Sant’ Angelo. We klimmen het historische centrum van Ischia Ponte uit, genieten de hele dag tussen wijnvelden en akkertjes door van het uitzicht en passeren genoeg restaurants om geregeld te kunnen uitrusten. Na de lunch volgt een hoogtevreesgevoelig traject: een smal pad langs de rand van de afgrond, met diep onder ons mooie baaitjes met helderblauw water en smalle stranden. Echt eng wordt het niet, maar dat voelt vast anders als je wel hoogtevrees hebt.